ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ ΠΡΙΝ...... ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΝΑ ΠΑΨΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙΣ

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ

Αν σκέφτεστε να αυτοκτονήσετε.…..

διαβάστε αυτό πρώτα

Αν αισθάνεστε ότι θέλετε να αυτοκτονήσετε, παρακαλώ αφιερώστε λίγο χρόνο για να διαβάσετε το κείμενο που ακολουθεί. Θα σας πάρει μόνο μερικά λεπτά. Δεν θέλουμε να σας μιλήσουμε για τα άσχημα συναισθήματά σας. Είμαστε απλά κάποιοι που ξέρουν τι σημαίνει να νοιώθεις οδύνη, απελπισία, πόνο.

Δε γνωρίζουμε ποιος είστε ή γιατί διαβάζετε αυτήν την σελίδα. Ξέρουμε μόνο ότι αυτή τη στιγμή, διαβάζετε αυτό το κείμενο. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι είστε εδώ επειδή είστε ταραγμένοι και λογαριάζετε να δώσετε τέλος στη ζωή σας. Αν ήταν δυνατό, θα προτιμούσαμε να είμαστε εκεί μαζί σας αυτήν τη στιγμή, να καθίσουμε μαζί σας και να συζητήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο και καρδιά με καρδιά. Αλλά δεδομένου ότι δεν είναι δυνατό, θα πρέπει να αρκεσθούμε στο κείμενο αυτό.

Γνωρίζουμε πολλούς ανθρώπους που θέλουν να αυτοκτονήσουν, έτσι έχουμε κάποια ιδέα του τι μπορείτε να νοιώθετε. Γνωρίζουμε ότι μπορεί να μην είσθε σε θέση να διαβάσετε ένα πολυσέλιδο βιβλίο, έτσι θα περιορισθούμε σε αυτό το σύντομο κείμενο. Ενώ θα είμαστε μαζί εδώ για τα επόμενα λίγα λεπτά, έχουμε πέντε απλά, πρακτικά πράγματα που θα επιθυμούσαμε να μοιραστούμε μαζί σας. Δεν θα διαφωνήσουμε μαζί σας εάν πρέπει να αυτοκτονήσετε. Υποθέτουμε ότι αν το σκέφτεστε, αισθάνεστε πραγματικά πολύ άσχημα.

Λοιπόν, συνεχίζετε να διαβάζετε και αυτό είναι πολύ καλό. Θα επιθυμούσαμε να σας ζητήσουμε να παραμείνετε μαζί μας για το υπόλοιπο αυτής της σελίδας. Ελπίζουμε ότι αυτό σημαίνει ότι δεν είστε τουλάχιστον σίγουροι, κάπου βαθειά μέσα σας, ότι θέλετε πραγματικά να βάλετε τέλος στη ζωή σας. Συχνά οι άνθρωποι το πιστεύουν, ακόμη και στο βαθύτερο σκοτάδι της απελπισίας τους. Η ύπαρξη της αβεβαιότητας του θανάτου είναι φυσιολογική. Το γεγονός ότι είστε ακόμα ζωντανοί αυτά τα λίγα λεπτά, σημαίνει ότι είστε ακόμα λίγο αβέβαιοι. Σημαίνει ότι ακόμη και ενώ θέλετε να πεθάνετε, συγχρόνως κάποιο μέρος του εαυτού σας θέλει ακόμα να ζήσει. Έτσι κρατηθείτε από αυτό και συνεχίστε για μερικά ακόμη λεπτά.

Αρχίστε σκεπτόμενοι την παρακάτω φράση:

“Η αυτοκτονία δεν επιλέγεται, συμβαίνει όταν η οδύνη, η απελπισία, ο πόνος ξεπερνούν τις δυνατότητες αντιμετώπισης τους.”

Αυτό είναι όλο. Δεν είστε ένας κακός άνθρωπος ή τρελός ή αδύναμος ή έχετε ψεγάδια επειδή νοιώθετε ότι θέλετε να αυτοκτονήσετε. Ακόμη δεν σημαίνει ότι θέλετε πραγματικά να πεθάνετε — σημαίνει μόνο ότι έχετε περισσότερο πόνο από αυτόν που μπορείτε να υπομείνετε αυτή τη στιγμή. Εάν αρχίσουμε να στοιβάζουμε φορτία στους ώμους σας, στο τέλος θα καταρρεύσετε … ανεξάρτητα από το πόσο θέλετε να παραμείνετε όρθιος. Η δύναμη της θέλησης δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Φυσικά αν είχατε το κουράγιο θα μπορούσατε.

Αν κάποιος σας πεί «αυτό δεν είναι αρκετό για να αυτοκτονήσεις» μην το αποδέχεστε . Υπάρχουν πολλά είδη πόνου που μπορούν να οδηγήσουν στην αυτοκτονία. Εάν ο πόνος υποφέρεται ή όχι, μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο. Αυτό που κάποιος θα μπορούσε να το αντέξει, κάποιος άλλος δεν μπορεί. Το σημείο από το οποίο ο πόνος γίνεται αφόρητος εξαρτάται από τα μέσα αντιμετώπισης που έχετε. Οι άνθρωποι διαφέρουν πολύ στην ικανότητά τους να αντιστέκονται στον πόνο.

Όταν ο πόνος ξεπερνάει τις δυνατότητες αντιμετώπισης του τότε αποτέλεσμα είναι τα συναισθήματα αυτοκτονίας. Η αυτοκτονία δεν είναι ούτε λανθασμένη ούτε σωστή, δεν είναι μια ατέλεια του χαρακτήρα, είναι ηθικά ουδέτερη. Είναι απλά η έλλειψη ισορροπίας μεταξύ του πόνου και των δυνατοτήτων αντιμετώπισης του.

Μπορείτε να ξεπεράσετε αυτό το αίσθημα της αυτοκτονίας με το να κάνετε ένα από τα παρακάτω:

1. Να βρείτε τρόπους να μειωθεί ο πόνος σας ή

2. Να βρείτε τρόπους να αυξηθούν οι δυνατότητες αντιμετώπισης του.

Και οι δύο είναι δυνατοί.

Τώρα θέλουμε να σας πούμε πέντε πράγματα για να τα σκεφτείτε.

1

Μην αδιαφορείτε όταν ακούτε ότι υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με σας — ακόμη και άνθρωποι που αισθάνονται τόσο άσχημα όσο αισθάνεστε και σεις τώρα. Στατιστικά, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ζήσετε. Ελπίζουμε ότι αυτή η πληροφορία σας δίνει κάποια αίσθηση ελπίδας.

2

Δώστε στον εαυτό σας, κάποιο χρονικό περιθώριο. Πέστε: «θα περιμένω 24 ώρες προτού κάνω οτιδήποτε» ή μια εβδομάδα. Θυμηθείτε ότι τα συναισθήματα και οι ενέργειες είναι δύο διαφορετικά πράγματα — δηλαδή επειδή νοιώθετε ότι θέλετε να αυτοκτονήστε, δεν σημαίνει ότι πρέπει πραγματικά να το κάνετε αυτή τη στιγμή. Δώστε κάποιο χρονικό περιθώριο μεταξύ των συναισθημάτων αυτοκτονίας και της αυτοκτονίας της ίδιας. Ακόμα κι αν είναι μόλις 24 ώρες. Το έχετε κάνει ήδη για 5 λεπτά, απλώς διαβάζοντας αυτή τη σελίδα. Μπορείτε να το κάνετε για άλλα 5 λεπτά συνεχίζοντας την ανάγνωση της. Συνεχίστε και συνειδητοποιήστε ότι ενώ αισθάνεστε ακόμα την ανάγκη να αυτοκτονήσετε αυτήν τη στιγμή, δεν το κάνετε. Αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό για μας και ελπίζουμε ότι είναι και για σας.

3

Οι άνθρωποι φθάνουν συχνά στην αυτοκτονία επειδή επιδιώκουν την ανακούφιση από τον πόνο, την οδύνη ή την απελπισία. Θυμηθείτε ότι η ανακούφιση είναι ένα συναίσθημα. Πρέπει να είστε ζωντανοί για να το νοιώσετε. Δεν θα νοιώσετε αυτή την ανακούφιση που τόσο απελπισμένα επιδιώκετε, εάν είστε νεκροί.

4

Μερικοί άνθρωποι θα αντιδράσουν άσχημα στα αυτοκτονικά σας συναισθήματα, είτε εκφοβίζοντας σας είτε θυμώνοντας μαζί σας. Παρά τις προθέσεις τους, μπορεί πραγματικά να εντείνουν τον πόνο σας αντί να σας βοηθήσουν, λέγοντας ή κάνοντας απερίσκεπτα πράγματα. Πρέπει να καταλάβετε ότι οι άσχημες αντιδράσεις τους προέρχονται από τους φόβους τους, όχι εξαιτίας σας.

Όμως, πάντα υπάρχουν άνθρωποι γύρω σας που μπορούν να είναι μαζί σας αυτή το φρικτή περίοδο, που δεν θα σας κρίνουν, που δεν θα φιλονικήσουν μαζί σας ή δεν θα σας στείλουν σε ένα νοσοκομείο. Απλά θα σας φροντίσουν. Βρείτε έναν από αυτούς.Τώρα. Αξιοποιείστε το εικοσιτετράωρό σας ή την εβδομάδα σας και πέστε σε κάποιον τι συμβαίνει με σας. Είναι σωστό να ζητήσετε βοήθεια. Προσπαθήστε:

• Στείλετε ένα μήνυμα με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο στη ΚΛΙΜΑΚΑ ακόμη και ανώνυμο: aytoktonia@klimaka.org.gr
• Καλέστε τον αριθμό 801 801 99 99 ή 1018
• Επιλέξτε προσεκτικά έναν φίλο ή κάποιον άλλο που είναι πιθανό να σας ακούσει Μην αναλαμβάνετε το πρόσθετο φορτίο της προσπάθειας να ασχοληθείτε με το πρόβλημα μόνοι.

Συζητώντας και μόνο για το πώς φτάσατε στο σημείο που βρίσκεστε, απελευθερώνετε μία φοβερή ποσότητα πίεσης που μπορεί και να είναι ακριβώς και η πρόσθετη δύναμη που χρειάζεστε ώστε να επανακτήσετε την ισορροπία σας. Τα αισθήματα αυτοκτονίας είναι και από μόνα τους τραυματικά. Ακόμη και μετά την υποχώρησή τους, πρέπει να συνεχίσετε να φροντίζετε τον εαυτό σας. Η θεραπεία είναι μια πραγματικά καλή ιδέα. Ατομική ή ομαδική. Έτσι, εκτός των άλλων, μπορεί να βρείτε διάφορες ομάδες αυτό – βοήθειας είτε γύρω σας ή είτε στο διαδίκτυο, αναζητείστε τα. Λοιπόν, έχουν περάσει αρκετά λεπτά και είστε ακόμα μαζί μας. Είμαστε πραγματικά ευτυχείς. Δεδομένου ότι το έχετε κάνει για αρκετό χρόνο, αξίζετε μια ανταμοιβή. Σκεπτόμαστε ότι πρέπει να ανταμειφθείτε με το να δώσετε ένα δώρο στον εαυτό σας. Το δώρο που θα δώσετε στον εαυτό σας είναι μία ακόμη δυνατότητα αντιμετώπισης. Θυμηθείτε, πίσω στην αρχή της σελίδας, είπαμε ότι η ιδέα είναι να σιγουρευτείτε ότι έχετε περισσότερο κουράγιο από πόνο. Έτσι δώστε ακόμη μία δυνατότητα, ή δύο ή δέκα…! έως ότου ξεπεράσουν αριθμητικά τις πηγές πόνου σας.

Τώρα, και ενώ αυτή η σελίδα μπορεί να σας έχει προσφέρει κάποια μικρή ανακούφιση, η καλλίτερη βοήθεια που μπορούμε να σας δώσουμε είναι ένας άλλος άνθρωπος να μιλήσει μαζί σας. Εάν βρείτε κάποιον που θέλει να ακούσει, και να του πείτε πώς αισθάνεστε και πώς φτάσατε σε αυτό το σημείο, θα έχετε αποκτήσει περισσότερο κουράγιο. Ευτυχώς το πρώτο πρόσωπο που θα επιλέξετε δεν θα είναι και το τελευταίο. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι γύρω που θέλουν πραγματικά να σας ακούσουν. Είναι καιρός να αρχίσετε να ψάχνετε γύρω σας για έναν από αυτούς ή καλέστε μας στο τηλέφωνο 

1018

Τώρα, θα σας παρακαλούσαμε να καλέσετε κάποιον.

Μιλώντας για την Αυτοκτονία

Η αυτοκτονία είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που μας αφορά όλους. Δεν είναι μια τυχαία ή χωρίς νόημα πράξη. Ο άνθρωπος που προσπαθεί να αυτοκτονήσει νιώθει απελπισμένος, «παγιδευμένος» σε προσωπικά, οικογενειακά και άλλα προβλήματα, τα οποία αισθάνεται ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει. Η αυτοκτονία εκφράζει την επιθυμία του να ξεφύγει από μια ζωή που του είναι δυσβάσταχτη.
Η αυτοκτονία δεν είναι μια σπάνια κατάσταση. Αποτελεί ένα παγκόσμιο πρόβλημα που παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (www​.who​.int) , τα τελευταία 45 χρόνια οι αυτοκτονίες αυξήθηκαν σε όλο τον κόσμο κατά 60%. Υπολογίζεται ότι το 2000 αυτοκτόνησαν περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι, αριθμός που αντιστοιχεί σε ένα θάνατο κάθε 40 sec. Οι μη θανατηφόρες απόπειρες εκτιμάται ότι είναι 10 με 20 φορές περισσότερες.
Ωστόσο δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για τις μη θανατηφόρες αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ., μόνο το 25% των ανθρώπων που αποπειρώνται να αυτοκτονήσουν αναζητούν ιατρική βοήθεια μετά την απόπειρα, με αποτέλεσμα αφενός οι περισσότερες απόπειρες να μην καταγράφονται, αφετέρου εκείνοι που τις πραγματοποίησαν να μη λαμβάνουν τη βοήθεια που έχουν ανάγκη.
Όσον αφορά την Ελλάδα, ο δείκτης αυτοκτονιών είναι από τους χαμηλότερους στην Ευρώπη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το πρόβλημα δεν μας αφορά: 300 με 400 αυτοκτονίες καταγράφονται κάθε χρόνο στη χώρα μας. Σύμφωνα με στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδας, το 2007 328 άνθρωποι πέθαναν αυτοκτονώντας, από τους οποίους οι 268 ήταν άντρες. Ο αριθμός των αυτοκτονιών ήταν 2 με 3 φορές μεγαλύτερος από τον αριθμό των ανθρωποκτονιών που πραγματοποιήθηκαν στη χώρα μας. 
 Ωστόσο, εκτιμάται ότι παγκοσμίως οι θάνατοι λόγω αυτοκτονίας είναι περισσότεροι από αυτούς που καταγράφονται. Πολλές φορές αποδίδονται σε άλλες αιτίες, με αποτέλεσμα να υποτιμώνται οι πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος. Ένας λόγος είναι ότι κάποιες φορές είναι δύσκολο να εξακριβωθεί αν ένας θάνατος ήταν ακούσιος ή σκόπιμος, όπως συμβαίνει σε περίπτωση τροχαίου ατυχήματος, πνιγμού, λήψης υπερβολικά μεγάλης δόσης φαρμάκου ή πτώσης. Επιπλέον, η αυτοκτονία και η απόπειρα αυτοκτονίας είναι έντονα στιγματισμένες πράξεις. Γι’ αυτό και συχνά ο θάνατος ή ο τραυματισμός αποδίδεται σε άλλη αιτία κι όλοι συναινούν με την οικογένεια του θύματος για την απόκρυψη των πραγματικών γεγονότων.
Το κόστος της αυτοκτονίας και γενικά της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς είναι τεράστιο. Εκτός από την απώλεια ανθρώπινων ζωών, υπάρχουν σημαντικές ψυχολογικές επιπτώσεις για την οικογένεια και τους φίλους, αλλά και επιπτώσεις για την κοινωνία. Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ., κάθε αυτοκτονία έχει άμεσο αντίκτυπο σε τουλάχιστον 6 ανθρώπους (φίλους ή συγγενείς του αυτόχειρα). Αν αυτή συμβεί σε δημόσιο χώρο (π.χ. σχολείο, εργασιακό περιβάλλον), τότε επηρεάζονται δεκάδες ή και εκατοντάδες άνθρωποι.

Ορίζοντας την αυτοκαταστροφικότητα
Αυτοκαταστροφικός δεν είναι μόνο ο άνθρωπος που αυτοκτονεί ή που αποπειράται ν’ αυτοκτονήσει. Η αυτοκαταστροφικότητα μπορεί να εκδηλωθεί με ένα ευρύ φάσμα σκέψεων, πράξεων και συμπεριφορών που στρέφονται κατά της σωματικής ακεραιότητας και της ζωής του ατόμου που τις πραγματοποιεί.

Παραδείγματα αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών είναι:

1. Οι συμπεριφορές υψηλού κινδύνου
   • Άμεσες (π.χ. επικίνδυνη οδήγηση)
   • Έμμεσες (π.χ. ριψοκίνδυνη σεξουαλική συμπεριφορά)
2. Οι «χρόνιες αυτοκτονίες»
3. Θάνατος από αλκοολισμό
4. Θάνατος από χρήση ουσιών
5. Θάνατος από συνειδητή μη συμμόρφωση στη θεραπευτική αγωγή σε χρόνιες παθήσεις (σακχαρώδης διαβήτης, υπέρταση κλπ)
6. Ο αυτοκτονικός ιδεασμός
7. Παρα-αυτοκτονικές συμπεριφορές
8. Απόπειρα αυτοκτονίας
9. Αυτοκτονία
10. Οι αυτοκαταστροφικές πράξεις

Αυτοκτονικός ιδεασμός
Ο όρος «αυτοκτονικός ιδεασμός» αναφέρεται σε σκέψεις του ανθρώπου που αφορούν αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Αυτές οι σκέψεις μπορεί να είναι ασαφείς και ακαθόριστες και να αφορούν το θάνατο σε κάποιο μελλοντικό χρόνο ή να παίρνουν τη μορφή συγκεκριμένου σχεδίου αυτοκτονίας.
Το σχέδιο μπορεί να περιλαμβάνει τον τόπο και το χρόνο της αυτοκτονίας και το μέσο που θα χρησιμοποιηθεί. Η ύπαρξη σχεδίου αυξάνει τον κίνδυνο αυτοκτονίας.
Ο αυτοκτονικός ιδεασμός μπορεί να είναι χρόνιος και επίμονος, ή να είναι παροδικός και να πυροδοτείται από αντίξοα γεγονότα της ζωής. Σε κάθε περίπτωση, εκφράζει τη δυσκολία του ανθρώπου να τα βγάλει πέρα και να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής.

Παρα-αυτοκτονική συμπεριφορά
Η παρα-αυτοκτονική συμπεριφορά έχει οριστεί από τον Π.Ο.Υ. ως:
 «μια πράξη χωρίς θανατηφόρο αποτέλεσμα, κατά την οποία το άτομο εμφανίζει μία μη συνήθη συμπεριφορά χωρίς την παρέμβαση άλλων, η οποία προκαλεί αυτοτραυματισμό ή χαρακτηρίζεται από τη λήψη φαρμακευτικής ουσίας σε πολύ μεγαλύτερη από τη θεραπευτική δόση και η οποία συμπεριφορά έχει ως στόχο την επίτευξη αλλαγών που το άτομο επιθυμεί μέσω των πραγματικών ή των αναμενόμενων σωματικών επιπτώσεων-βλαβών». 
O παραπάνω ορισμός συμπεριλαμβάνει και την απόπειρα αυτοκτονίας. Ωστόσο, ο όρος «παρα-αυτοκτονία» συνήθως χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη συμπεριφορά ασθενών που αυτοακρωτηριάζονται ή αυτοτραυματίζονται, χωρίς να υπάρχει πάντα πρόθεση θανάτου. Αυτή η συμπεριφορά είναι συχνότερη στις μικρές ηλικίες (στην εφηβεία ή την πρώιμη ενήλικο ζωή). Είναι συχνότερη στις γυναίκες απ’ ότι στους άντρες.
Οι άνθρωποι που αυτοτραυματίζονται συνήθως προκαλούν οι ίδιοι αμυχές, εκδορές, ή βαθύτερα τραύματα με μαχαίρι, ξυράφι, σπασμένο γυαλί κλπ. Συνήθως οι τραυματισμοί εντοπίζονται στα μπράτσα, τους καρπούς, τους μηρούς και τις κνήμες (πιο σπάνιες εντοπίσεις είναι το πρόσωπο, το στήθος και η κοιλιά).
Ο αυτοτραυματισμός είναι ένας τρόπος για να ανακουφιστούν από την ένταση που νιώθουν ή να εκτονώσουν το θυμό που νιώθουν για τον εαυτό τους ή τους άλλους. Σε κάποιες περιπτώσεις είναι ένας τρόπος να εκδηλώσουν την επιθυμία τους να πεθάνουν. Αυτού του είδους η συμπεριφορά είναι συχνότερη στους ανθρώπους που έχουν κάποια ψυχική πάθηση, συνήθως διαταραχή προσωπικότητας.

Απόπειρα αυτοκτονίας
Ο όρος «απόπειρα αυτοκτονίας» αναφέρεται σε μια ενέργεια του ανθρώπου που στρέφεται κατά της υγείας, της σωματικής ακεραιότητας και της ζωής του (π.χ. λήψη υπερβολικής δόσης φαρμάκων, πτώση από ύψος κλπ). Οι απόπειρες μπορεί να είναι προσχεδιασμένες ή παρορμητικές. Η δεύτερη περίπτωση είναι συχνή στην εφηβεία.
Κάθε απόπειρα αυτοκτονίας πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη!Ακόμα κι όταν δεν είναι θανατηφόρα, δε σημαίνει ότι ο κίνδυνος έχει περάσει. Οι άνθρωποι που αποπειράθηκαν κάποτε να αυτοκτονήσουν διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να το ξανακάνουν, ειδικά τον πρώτο χρόνο μετά την απόπειρα.
Η παρέμβαση ενός ειδικού μπορεί να βοηθήσει!

Μύθοι για την αυτοκτονία

Υπάρχουν κάποιες λανθασμένες, στερεότυπες απόψεις σχετικά με την αυτοκτονία που μπορεί να μας εμποδίσουν να αντιληφθούμε έγκαιρα τις προθέσεις ενός ανθρώπου που σκέφτεται να αυτοκτονήσει. Κάποιοι τέτοιοι «μύθοι» αναφέρονται παρακάτω.

1ος μύθος: «Οι άνθρωποι που λένε ότι θ’ αυτοκτονήσουν δεν πρόκειται ποτέ να το κάνουν»

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι όταν κάποιος λέει ότι θ’ αυτοκτονήσει στην πραγματικότητα προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή των άλλων. Ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις οι άνθρωποι που αυτοκτονούν αποκαλύπτουν τις προθέσεις τους πριν την απόπειρα. Επομένως, όταν κάποιος μας εκμυστηρεύεται ότι θέλει να αυτοκτονήσει πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε με σοβαρότητα και να ζητάμε πάντα τη βοήθεια ενός ειδικού (ψυχολόγου ή ψυχιάτρου)

2ος μύθος: «Μιλώντας σε κάποιον για την αυτοκτονία, του δίνουμε την ιδέα να αυτοκτονήσει»

Δεν υπάρχει περίπτωση να ωθήσουμε κάποιον στην αυτοκτονία απλά και μόνο ρωτώντας τον αν σκέφτεται να κάνει κακό στον εαυτό του. Αντίθετα, σε περίπτωση που κάνουμε αυτή την ερώτηση μπορεί να τον διευκολύνουμε να μιλήσει γι’ αυτά που νιώθει και σκέφτεται. Η άμεση προσέγγιση του θέματος, με προσοχή και ευαισθησία, είναι ο μόνος τρόπος να καταλάβουμε αν κάποιος κινδυνεύει ν’ αυτοκτονήσει.

3ος μύθος: «Η αυτοκτονία δεν αφορά τους περισσότερους από εμάς. Συμβαίνει σπάνια, σε ανθρώπους που είναι “περίεργοι”»

Στην πραγματικότητα, η αυτοκτονία είναι αρκετά συχνή και ο καθένας από εμάς μπορεί να βρεθεί σε αυτή τη θέση. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, σε όλο τον κόσμο αυτοκτονούν περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι κάθε χρόνο. Αυτός ο αριθμός αντιστοιχεί σε μία αυτοκτονία κάθε 40 sec, ενώ οι μη θανατηφόρες απόπειρες είναι 15 – 20 φορές περισσότερες.

4ος μύθος: «Η αυτοκτονία είναι μια παρορμητική κίνηση, “μια στιγμή τρέλας”»

Σε κάποιες περιπτώσεις η αυτοκτονία είναι παρορμητική, ειδικά στην εφηβεία. Ωστόσο, πολλοί από τους ανθρώπους που αυτοκτονούν έχουν προσχεδιάσει την πράξη τους. Το σχέδιο μπορεί να περιλαμβάνει τον τόπο, το χρόνο και τον τρόπο που θα γίνει η απόπειρα. Η ύπαρξη σχεδίου αυξάνει τη σοβαρότητα της κατάστασης και τον κίνδυνο αυτοκτονίας.

5ος μύθος: «Για τους ανθρώπους που επέζησαν από μια απόπειρα, ο κίνδυνος έχει περάσει»

Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι που έχουν αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν στο παρελθόν διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να το επαναλάβουν στο μέλλον. Ο κίνδυνος είναι πολύ μεγάλος τον πρώτο χρόνο μετά την απόπειρα και παραμένει αυξημένος εφ’όρου ζωής.

6ος μύθος: «Οι άνθρωποι που αυτοκτονούν θέλουν πραγματικά να πεθάνουν»

Οι άνθρωποι που αυτοκτονούν νιώθουν ότι βρίσκονται σε αδιέξοδο κι ότι ο θάνατος είναι η μόνη λύση που έχουν. Ωστόσο τις περισσότερες φορές έχουν αμφιθυμικά συναισθήματα για την αυτοκτονία, δηλαδή εκτός από την επιθυμία για θάνατο υπάρχει κι η επιθυμία για ζωή. Αφενός αισθάνονται παγιδευμένοι σε μια επώδυνη πραγματικότητα και καταφεύγουν στην αυτοκτονία αναζητώντας ένα τρόπο «διαφυγής». Αφετέρου εύχονται να λυνόντουσαν με κάποιο τρόπο τα προβλήματά τους και να μπορούσαν να «σωθούν».

7ος μύθος: «Τα παιδιά δεν αυτοκτονούν»

Η συχνότητα των αυτοκτονιών στην παιδική ηλικία είναι μικρή. Ωστόσο σε κάποιες περιπτώσεις έχουν αναφερθεί αυτοκτονίες παιδιών. Στους εφήβους και τους νέους ενήλικες η συχνότητα των αυτοκτονιών αυξάνει.

Προειδοποιητικά Σημάδια

Προειδοποιητικά Σημάδια
στη συμπεριφορά ενός ανθρώπου που σκέφτεται να αυτοκτονήσει

• Είναι πολύ θλιμμένος, ανήσυχος ή βρίσκεται σε πανικό
• Κλείνεται στον εαυτό του, απομονώνεταιΔυσκολεύεται στις σχέσεις του με την οικογένεια και τους φίλους του
• Χάνει το ενδιαφέρον του για δραστηριότητες που πριν τον ευχαριστούσαν
• Πέφτει η απόδοσή του στη δουλειά ή το σχολείο
• Αλλάζει η συμπεριφορά του (γίνεται απαισιόδοξος, ευερέθιστος, απαθής ή εμφανίζει οποιαδήποτε ξαφνική αλλαγή στη συμπεριφορά)
• Μιλά για το θάνατο ή για την αυτοκτονία
• Αναζητά θανατηφόρα μέσα (όπλα, χάπια κλπ)
• Αλλάζουν οι διατροφικές του συνήθειες (έχει αυξημένη όρεξη για φαγητό ή αντίθετα έχει μειωμένη όρεξη και χάνει βάρος)
• Αλλάζουν οι συνήθειες του ύπνου του (έχει αϋπνία ή υπνηλία)
• Αισθάνεται ενοχή, ντροπή, αναξιότηταΑισθάνεται απελπισμένος
• Αισθάνεται αβοήθητος
• Αισθάνεται παγιδευμένος, ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο
• Έχει την ξαφνική επιθυμία να τακτοποιήσει προσωπικές υποθέσεις (π.χ. συντάσσει τη διαθήκη του)
• Χαρίζει προσωπικά του αντικείμενα

Κάποιος που σκέφτεται να αυτοκτονήσει συνήθως εμφανίζει ένα ή περισσότερα από αυτά τα σημάδια στη συμπεριφορά του. Σε περίπτωση που παρατηρήσουμε αυτά τα σημάδια στη συμπεριφορά ενός δικού μας ανθρώπου πρέπει να απευθυνθούμε το συντομότερο δυνατό σε κάποιον ειδικό (ψυχολόγο ή ψυχίατρο).

Ωστόσο, αξίζει να αναφερθεί ότι τα σημάδια αυτά δεν εμφανίζονται σε κάθε άνθρωπο που σκέφτεται να κάνει κακό στον εαυτό του. Είναι πιθανό ένας άνθρωπος να σκέφτεται να αυτοκτονήσει χωρίς να αλλάξει η συμπεριφορά του.

Προλαμβάνοντας την Αυτοκτονία

Αυτοκτονία. Όλοι προτιμάμε να μην μιλάμε για αυτήν. Ελπίζουμε ότι δεν θα συμβεί ποτέ σε κάποιο γνωστό μας. Όμως το φαινόμενο της αυτοκτονίας αποτελεί μια πραγματικότητα που συμβαίνει συχνότερα από όσο μπορεί να νομίζουμε. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την πιθανότητα ένα αγαπημένο μας πρόσωπο να αφαιρέσει τη ζωή του αυτοκτονώντας. Δίνοντας σημασία στα προειδοποιητικά σημάδια και μιλώντας για το «απίστευτο», ίσως έχουμε την δυνατότητα να αποτρέψουμε ένα θάνατο.

Ποίος βρίσκεται σε κίνδυνο;

Σ’ αυτούς που είναι πιθανό να αυτοκτονήσουν περιλαμβάνονται και εκείνοι που:

• αντιμετωπίζουν μια σοβαρή σωματική ή πνευματική αρρώστια
• κάνουν κατάχρηση αλκοόλ ή ναρκωτικών ουσιών
• βιώνουν μια μεγάλη απώλεια όπως ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου, η ανεργία ή το διαζύγιο
• βιώνουν κάποιες δραματικές αλλαγές στην ζωή τους όπως οι έφηβοι ή οι γηραιότεροι
• έχουν εκφράσει την απειλή για αυτοκτονία κατά το παρελθόν

Γιατί οι άνθρωποι αυτοκτονούν;

Είναι πολλοί οι λόγοι που μπορεί να συμβάλλουν στην απόφαση κάποιου να βάλει τέλος στην ζωή του, όμως τα συναισθήματα του για τους λόγους αυτούς είναι πολύ πιο σημαντικά από τους ίδιους τους λόγους. Όλοι οι άνθρωποι που σκέφτονται την αυτοκτονία νιώθουν ότι η ζωή τους είναι ανυπόφορη. Έχουν μία υπερβολική αίσθηση απελπισίας, ανημποριάς και απόγνωσης. Σε κάποιους τύπους ψυχικών ασθενειών, οι άνθρωποι μπορεί να ακούν φωνές ή να έχουν παραισθήσεις που τους παρακινούν να αυτοκτονήσουν.

Όσοι μιλούν για αυτοκτονία ή κάνουν κάποια απόπειρα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θέλουν να πεθάνουν. Συχνά, απλώς προσπαθούν να ζητήσουν βοήθεια. Μερικές φορές μια απόπειρα αυτοκτονίας αποτελεί κομβικό σημείο στη ζωή ενός ατόμου εάν υπάρχει αρκετή υποστήριξη ώστε να το βοηθήσει να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές στη ζωή του.

Εάν κάποιος που γνωρίζεται νιώθει τόση απόγνωση ώστε να αυτοκτονήσει, μπορεί να έχετε την δυνατότητα να τον/την βοηθήσετε ώστε να αναζητήσει ένα καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης των καταστάσεων. Εάν εσύ ο ίδιος είσαι τόσο φορτισμένος ώστε να μην μπορείς να σκεφτείς κανέναν τρόπο διαφυγής εκτός του να «βάλεις τέλος», θυμήσου ότι είναι πάντα διαθέσιμη βοήθεια.

Ποία είναι τα σημάδια κινδύνου;

Μερικά προειδοποιητικά σημάδια που υποδηλώνουν ότι ένα άτομο μπορεί να είναι αυτοκτονικό είναι και τα παρακάτω:

• οι επαναλαμβανόμενες εκφράσεις απόγνωσης, ανημποριάς και απελπισίας
• η διαφοροποίηση της συμπεριφοράς, όπως για παράδειγμα η απερισκεψία όταν κάποιος είναι συνήθως προσεκτικός
• οι ενδείξεις κατάθλιψης – αϋπνίας, κοινωνικής απόσυρση, μείωσης της όρεξης, απώλειας ενδιαφέροντος για συνηθισμένες δραστηριότητες
• η ξαφνική και απρόσμενη μεταβολή προς μία χαρούμενη διάθεση
• η επιθυμία να χαρίζει κάποιος πολύτιμα αντικείμενα στην οικογένεια και τους φίλους του
• η σύνταξη της διαθήκης, η διακοπή της ασφάλισης ή άλλες προετοιμασίες θανάτου, όπως η έκφραση των τελευταίων επιθυμιών σε κάποιο κοντινό πρόσωπο
• οι συνεχείς αναφορές στο θάνατο ή η έκφραση της πρόθεσης για αυτοκτονία. Η έκφραση της πρόθεσης για αυτοκτονία θα πρέπει πάντα να αντιμετωπίζεται πολύ σοβαρά.

Αποτρέψτε μια απόπειρα αυτοκτονίας

Αν πιστεύετε ότι κάποιος είναι αυτοκτονικός, κάντε κάτι. Αν μπορείτε μιλήστε μαζί του απευθείας. Το μοναδικό σημαντικό πράγμα που μπορείτε να κάνετε είναι να τον ακούσετε προσεκτικά χωρίς να κρίνετε.

Η συζήτηση για την αυτοκτονία μόνο να μειώσει μπορεί την πιθανότητα να δράσει κάποιος κάτω από τα αυτοκτονικά του συναισθήματα. Είναι σχεδόν ανύπαρκτος ο κίνδυνος προτροπής στην αυτοκτονία κάποιου που δεν σκέφτεται να αυτοκτονήσει εξαιτίας της αναφοράς στο θέμα αυτό.

Αναζητείστε ένα ασφαλές μέρος για να συζητήσετε και αφιερώστε όσο χρόνο χρειάζεται. Διαβεβαιώστε τον/την ότι η ανησυχείτε πραγματικά και δείξτε του το σεβασμό σας για την ιδιωτική του/της ζωή. Ρωτήστε το για πρόσφατα συμβάντα και ενθαρρύνετε τον/την να εκφράσει τα συναισθήματα του/της ελεύθερα. Μην υποτιμάτε αυτά τα συναισθήματα.

Ρωτήστε αν νιώθει τόσο απελπισμένο ώστε να σκέφτεται την αυτοκτονία. Αν η απάντηση είναι θετική, ρωτήστε «Έχεις κάποιο σχέδιο; Με ποιό τρόπο και σε ποιο μέρος σκοπεύεις να αυτοκτονήσεις;»

Ανησυχήστε και φοβηθείτε πραγματικά αν σας απαντήσει ότι σκέφτεται την αυτοκτονία αλλά μην αντιδράσετε λέγοντας «Δεν θα έπρεπε να σκέφτεσαι έτσι, τα πράγματα αποκλείεται να είναι τόσο άσχημα». Θυμηθείτε, κάποιος σας εμπιστεύεται τα πιο βαθιά του συναισθήματα. Παρόλο που μπορεί να σας στεναχωρήσει, μιλώντας για αυτά τα συναισθήματα το άτομο μπορεί να ανακουφιστεί.

Ρωτήστε αν υπάρχει κάτι που μπορείτε να κάνετε. Αναφερθείτε σε κάθε τι που μπορεί να αξιοποιηθεί (οικογένεια, φίλοι, κοινωνικοί φορείς, ινστιτούτα αντιμετώπισης) για υποστήριξη, πρακτική βοήθεια, συμβουλευτική ή θεραπεία.

Κατάστρωσε ένα σχέδιο μαζί του για τις επόμενες ώρες και μέρες. Κάντε τις απαραίτητες επαφές μαζί του/της ή εκ μέρους του/της. Εάν είναι δυνατό συνοδέψτε το άτομο στην αναζήτηση βοήθειας.

Ενημερώστε το άτομο πότε είστε διαθέσιμοι και στη συνέχεια επιβεβαιώστε ότι πράγματι είστε διαθέσιμοι τις ώρες αυτές. Επιπλέον, θέστε με σαφήνεια τα όρια σας και προσπαθήστε να διασφαλίσετε ότι πάντα υπάρχει κάποιο άτομο που αυτός/αυτή μπορεί να καλέσει ανά πάσα στιγμή στην ημέρα.

Ρωτήστε αν κάποιος άλλος γνωρίζει γι’ αυτά τα αυτοκτονικά συναισθήματα. Υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που θα έπρεπε να το γνωρίζουν; Είναι το άτομο πρόθυμο να τους μιλήσει; Δυστυχώς, δεν αντιμετωπίζουν όλοι αυτό το θέμα με την ίδια ευαισθησία. Η εμπιστευτικότητα είναι σημαντική αλλά μην αποκρύπτετε την όλη κατάσταση όταν η ζωή κάποιου διατρέχει προφανή κίνδυνο.

Κρατήστε επαφή για να παρακολουθείτε πως τα πηγαίνει. Επιβραβεύστε το επειδή είχε το κουράγιο να σας εμπιστευτεί και συνεχίζει να ζει και να αγωνίζεται.

Τι ακολουθεί μια απόπειρα αυτοκτονίας

Ένα άτομο μπορεί να προσπαθήσει να αυτοκτονήσει χωρίς προειδοποίηση ή παρά τις προσπάθειες βοηθείας. Εάν εμπλακείτε στην παροχή των πρώτων βοηθειών, κάντε κάθε προσπάθεια να είστε ψύχραιμοι, καθησυχαστικοί και καλέστε αμέσως ιατρική βοήθεια.

Η χρόνος που ακολουθεί μία απόπειρα είναι κρίσιμος γιατί ο αυτόχειρας θα πρέπει να λάβει εντατική βοήθεια αυτήν την περίοδο. Κρατήστε συστηματική επαφή και συνεργαστείτε μαζί του για την οργάνωση της υποστήριξης. Είναι ζωτικής σημασίας να μην νιώσει ο αυτόχειρας αποκομμένος εξαιτίας της απόπειρας αυτοκτονίας.

Να γνωρίζετε, ότι αν κάποιος έχει την πρόθεση να πεθάνει, ίσως να μην είστε ικανοί να τον αποτρέψετε. Δεν μπορείτε και δεν πρέπει να αναλάβετε την ευθύνη για την επιλογή κάποιου άλλου.

Τι μπορείτε να κάνετε αν νιώθετε αυτοκτονικός;

Η αρχή για την αντιμετώπιση του είναι να ανοιχτείτε σε κάποιον αν και είναι πολύ δύσκολο γιατί εάν νιώθετε τόσο απελπισμένοι ώστε η αυτοκτονία να μοιάζει με την μόνη λύση, πιθανόν νιώθετε πολύ φόβο και ντροπή. Δεν υπάρχει λόγος να νιώθετε ντροπή επειδή είστε αυτοκτονικός, ούτε να ντραπείτε να ζητήστε βοήθεια. Δεν είστε μόνος, πολλοί άνθρωποι έχουν νιώσει αυτοκτονικοί σε δύσκολες περιόδους και έχουν επιβιώσει, συνήθως επιστρέφοντας στη κανονική του ζωή.

Πάρτε το ρίσκο να μοιραστείτε να συναισθήματα σας με κάποιον που γνωρίζετε και εμπιστεύεστε: συγγενή, φίλο, κοινωνικό λειτουργό. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να το ξεπεράσετε και να λάβετε υποστήριξη. Η αίσθηση της απόγνωσης και η επιθυμία του θανάτου δεν εξαφανίζονται αμέσως, αλλά θα περάσουν. Το να ξανακερδίσετε την επιθυμία για ζωή είναι το πιο σημαντικό από όλα την στιγμή αυτή.

Κάποια πράγματα που μπορείτε να κάνετε έιναι:

• καλέστε κάποια γραμμή βοήθειας
• αντλείστε υποστήριξη από την οικογένεια και τους φίλους σας
• μιλήστε με τον οικογενειακό σας γιατρό, μπορεί να σας παραπέμψει σε υπηρεσίες της περιοχής σας, συμπεριλαμβανομένης της συμβουλευτικής και της νοσοκομειακής κάλυψης
• κανονίστε τακτικά ραντεβού με κάποιον ειδικό της ψυχικής υγείας και ζητήστε τηλεφωνική υποστήριξη στο ενδιάμεσο των συναντήσεων, εμπλακείτε σε ομάδες αυτοβοήθειας αν υπάρχουν
• μιλήστε καθημερινά με ένα τουλάχιστον άτομο που εμπιστεύεστε, για τα συναισθήματα σας
• σκεφτείτε να ζητήσετε βοήθεια από τη υπηρεσία των επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου της περιοχής σας
• μιλήστε με κάποιον που είχε παρόμοια εμπειρία για τους τρόπους αντιμετώπισης
• αποφύγετε να πάρετε σημαντικές αποφάσεις που μπορεί αργότερα να μετανιώσετε

Χρειάζεστε επιπλέον βοήθεια;

Εάν κάποιος που γνωρίζετε νιώθει αυτοκτονικός και χρειάζεστε και άλλες πληροφορίες επικοινωνήστε με τη ΚΛΙΜΑΚΑ στο τηλέφωνο 1018 οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ή της νύχτας.

Ο Θρήνος μετά την Αυτοκτονία

Ο θάνατος κάποιου κοντινού μας προσώπου είναι ένα από τα πιο ταραχώδη γεγονότα της ζωής. Όταν ο θάνατος είναι αποτέλεσμα αυτοκτονίας, η οικογένεια και οι φίλοι πρέπει όχι μόνο να τα βγάλουν πέρα με τη θλίψη τους αλλά και με ανάμεικτα συναισθήματα ή ακόμα σε μερικές περιπτώσεις και τον θύμο. Χρειάζεται χρόνος για να ξεπεραστούν όλα αυτά και το κάθε άτομο αντιδρά διαφορετικά. Είναι πιθανό να χρειαστούμε βοήθεια για να ανταπεξέλθουμε στις μεταβολές που συνέβησαν στη ζωή μας. Αλλά τελικά, η αποτελεσματική αντιμετώπιση της απώλειας είναι ζωτικής σημασίας για την πνευματική μας υγεία.

Εάν μόλις αυτοκτόνησε κάποιος οικείος σας, ελπίζουμε ότι το κείμενο που ακολουθεί θα σας βοηθήσει να καταλάβετε ότι δεν είστε μόνοι σε αυτόν τον αγώνα. Εάν έχετε κάποιο συγγενή ή φίλο που πενθεί, το κείμενο αυτό μπορεί να βοηθήσει και τους δύο να ανταπεξέλθετε σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση.

Πόσο σύνηθες φαινόμενο είναι η αυτοκτονία;

Περίπου ένας στους τέσσερις ανθρώπους γνωρίζει ή έχει ακούσει για κάποιον που έχει αφαιρέσει τη ζωή του. Ο αυτόχειρας αφήνει πίσω του οικογένεια και στενούς φίλους οι οποίοι πρέπει να τα βγάλουν πέρα με την ίδια έντονη εσωτερική φόρτιση την οποία και εσείς ο ίδιος τώρα προσπαθείτε να κατανοήσετε και να αντιμετωπίσετε.

Είμαι εγώ υπεύθυνος; Θα μπορούσα να είχα βοηθήσει;

Όχι, δεν είστε υπεύθυνος. Μετά από μία αυτοκτονία, τα μέλη της οικογένειας και οι φίλοι συχνά ανακαλούν τα γεγονότα και τις καταστάσεις που προηγήθηκαν, κατηγορώντας τους εαυτούς τους για πράγματα που θεωρούν ότι έπρεπε ή δεν έπρεπε να έχουν κάνει. «Αν είχα καταφέρει να τον πείσω να ζητήσει βοήθεια!» ή «Αν δεν της είχα πει ότι θέλω να χωρίσουμε…». Παρότι η αυτοκτονία είναι μία ατομική απόφαση, είναι πολύ φυσικό και συνηθισμένο, τα πρόσωπα του περιβάλλοντος να αισθάνονται ενοχή και ευθύνη για ότι συνέβη. Αυτοί που μένουν πίσω πρέπει να αναζητήσουν συμβουλευτική βοήθεια ή να απευθυνθούν σε ομάδες στήριξης ώστε να μπορέσουν να ξεπεράσουν τα αισθήματα ενοχής.

Ποια είναι τα στάδια του πένθους;

Υπάρχουν πολλά διαφορετικά στάδια πένθους. Τα τρία στάδια που περιγράφονται στη συνέχεια είναι αυτά που βιώνουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Παρ’ όλα αυτά, οι άνθρωποι συνήθως δεν περνούν από το πρώτο στο τελευταίο στάδιο με μία λογική σειρά. Κάποιοι μπορεί επιστρέφουν σε κάποιο παλαιότερο στάδιο ξαφνικά ή να μεταπηδούν κάποια άλλα στάδια, ακόμα και ο χρόνος που χρειάζεται για να περάσει κάποιος απ τα διαφορετικά σχέδια μπορεί να ποικίλει.

Πρώτο στάδιο – Το μούδιασμα ή το σοκ 
Αρχικά, οι άνθρωποι λειτουργούν σχεδόν μηχανικά. Μπορεί επίσης να αισθανθούν θυμό, σύγχυση ή ακόμα και ανακούφιση ανάλογα την περίσταση. Αυτά τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά. Πολλοί, σε αυτό το στάδιο, θα κρατήσουν κάποια συναισθηματική απόσταση από τους γύρω τους, ώστε να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και να αποφύγουν να συζητήσουν για το συμβάν.

Δεύτερο στάδιο – Αποδιοργάνωση
Είναι φυσιολογικό να αισθάνεται κάποιος μόνος και θλιμμένος σε αυτό το στάδιο. Μπορεί να αντιμετωπίσετε προβλήματα με τον ύπνο σας ή με τη διατροφή. Ορισμένοι λυπούνται τους εαυτούς τους ή φτάνουν ακόμα και σε σημείο να έχουν παραισθήσεις. Είναι πιθανό να βασανίζετε τον εαυτό σας σκεπτόμενοι τι θα μπορούσατε να είχατε κάνει για τον αυτόχειρα. Σε αυτό το στάδιο, ίσως θα πρέπει να αναζητήσετε κάποιον για να συζητήσετε αυτό που νοιώθετε

Τρίτο στάδιο – Επαναδιοργάνωση
Σταδιακά θα αρχίσετε να αισθάνεστε πιο άνετα και ίσως να υπάρξουν στιγμές κατά τη διάρκεια της ημέρας που δεν θα σκεφθείτε την απώλεια. Τα συναισθήματα σας δε θα είναι πια τόσο έντονα και θα είστε ικανός να συγκεντρωθείτε σε τυπικές εργασίες ρουτίνας. Σε αυτό το σημείο, οι περισσότεροι άνθρωποι χρειάζονται ενθάρρυνση ώστε να εισέλθουν εκ νέου στο ρεύμα της καθημερινής ζωής.

Αλλά να θυμάστε ότι υπάρχει ελπίδα και υποστήριξη. Μπορεί ποτέ να μην ξεπεράσετε το ίδιο το περιστατικό του θανάτου, αλλά θα καταφέρετε να ξεπεράσετε το πένθος.

Είναι ο θυμός ή η ανακούφιση μια φυσιολογική αντίδραση;

Όλα τα είδη απώλειας είναι οδυνηρά, τα πράγματα ωστόσο διαφέρουν όταν έχουμε να κάνουμε με θάνατο από αυτοκτονία. Η χρονική διάρκεια που χρειάζεται για να περάσει μέσα από τα στάδια πένθους επίσης ποικίλει ανάλογα με τις συνθήκες.

Τα αισθήματα θυμού, σύγχυσης και ανακούφισης είναι φυσιολογικά. Μην τα αρνείστε. Εφόσον ο αυτόχειρας έπασχε από κατάθλιψη και/ή είχε αποπειραθεί και προηγούμενη φορά να αυτοκτονήσει, τότε δεν υπάρχει κάτι λάθος αν νοιώθετε ανακούφιση που έφυγε ένα βάρος ή αν νοιώθετε θυμό εξαιτίας του βάρους που θα πρέπει τώρα να κουβαλήσετε.

Εάν δε δουλέψετε πάνω σε αυτά τα συναισθήματα, θα εμποδίσετε τον εαυτό σας να κάνει ένα βήμα όσον αφορά την αντιμετώπιση της απώλειας. Το να μην κάνετε βήματα μπροστά είναι επικίνδυνο. Μπορεί να σας προκαλέσει πνευματική και σωματική ασθένεια και να διαλύσει τους οικογενειακούς και φιλικούς δεσμούς σας. Μπορεί να ακόμη και να αποτρέψει κάποιον σην προσπάθεια του να αντιμετωπίσει την αυτοκτονία. Πρέπει να αντιμετωπίσετε τα συναισθήματα σας πριν μπορέσετε να δουλέψετε πάνω σε αυτά.

Πως επηρεάζει η αυτοκτονία την οικογένεια;

Έχει σημασία να συνειδητοποιήσετε πως δεν πενθούν με τον ίδιο τρόπο όλα τα μέλη της οικογένεια, ούτε περνούν τα ίδια στάδια πένθους ταυτόχρονα. Το κάθε μέλος έχει ανάγκη από χώρο και κατανόηση για να αντιμετωπίσει την απώλεια με το δικό του/της τρόπο.

Να είστε ειλικρινείς με τα παιδιά όσον αφορά την αιτία θανάτου. Διαφορετικά, θα ξαναπεράσουν τη διαδικασία του πένθους όταν μάθουν την αλήθεια. Προσέξτε να μην αγνοήσετε ή ξεχάσετε το πένθος που περνούν τα παιδιά. Χρειάζονται βοήθεια για να το αντιμετωπίσουν αλλά δε χρειάζεται να «προστατευτούν» από αυτό.

Πως θα αντιδράσουν οι φίλοι μου;

Οι φίλοι έχουν γενικά καλές προθέσεις. Θέλουν να προσφέρουν υποστήριξη και βοήθεια αλλά είναι πιθανό να μην ξέρουν πως. Μπορεί να φοβούνται ότι θα σας κουράσουν ή να πιστεύουν ότι θέλετε να μείνετε μόνοι σας.

Καθοδηγείστε τους. Πείτε στους φίλους σας τί επιθυμείτε και χρειάζεστε να συζητήσετε για την απώλεια που αντιμετωπίζετε. Με το να ανοιχτείτε θα βοηθήσετε τον εαυτό σας αλλά και τους φίλους σας να κατανοήσουν πως θα σας βοηθήσουν και εκείνοι. Τα άτομα που συζητούν τα συναισθήματα τους είναι συνήθως εκείνα που ανακάμπτουν γρηγορότερα από την απώλεια.

Εάν οι φίλοι σας νιώθουν άβολα είτε να συζητήσουν για την αυτοκτονία είτε ακόμα και να είναι απλά μαζί σας, μπορεί να είναι κάτι που δε θα σας βοηθήσει. Εάν νιώθετε άβολα να συζητήσετε τις καταστάσεις μην το κάνετε. Οι φίλοι σας θα καταλάβουν. Απλά αφήστε τους άλλους να αντιδράσουν στο θάνατο του αγαπημένου σας προσώπου.

Σαν φίλος τι πρέπει να κάνω;

Προσπαθήστε να κατανοήσετε και να είστε υπομονετικοί με τον φίλο που πενθεί. Μην αγνοήσετε ή μην ταλαιπωρήσετε συναισθηματικά κάποιον που έχει βιώσει μία αυτοκτονία μέσα στην οικογένεια. ΜΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕΤΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑ. Η αυτοκτονία είναι μία ατομική απόφαση, και δεν πρέπει να επικριθεί η οικογένεια.

Μην προσπαθήσετε να επιταχύνετε τη διαδικασία αντιμετώπισης της απώλειας. Μπορεί ένα άτομο να χρειαστεί πολύ χρόνο να αντιμετωπίσει την απώλεια και τη σύγχυση και να «τα βρει» με τα αισθήματα του/της.

Συμπεριφερθείτε στο φίλο σας όπως θα συμπεριφερόσασταν σε οποιονδήποτε έχει χάσει κάποιο μέλος της οικογένειας του. Να είστε διαθέσιμοι να ακούσετε ή να βοηθήσετε σε μικροδουλειές.

Ενθαρρύνετε το φίλο σας να απευθυνθεί για βοήθεια σε κάποιον ειδικό, σε κάποιο συμβουλευτικό φορέα ή σε κάποια ομάδα στήριξης της περιοχής του. Εκεί θα μπορέσει να συζητήσει τα ανάμεικτα συναισθήματα του/της με άλλους ανθρώπους που έχουν υποφέρει κάποια παρόμοια απώλεια.

Αναγνωρίστε τα ενοχικά συναισθήματα του φίλου σας. Αυτό θα τον/την βοηθήσει να συμβιβαστεί με το γεγονός ότι αυτός/αυτή δεν είναι ο υπεύθυνος/η.

Χρειάζεστε περισσότερη βοήθεια;

Εάν πενθείτε και νοιώθετε ότι έχετε ανάγκη από περισσότερη βοήθεια από αυτή που μπορούν να σας προσφέρουν η οικογένεια σας και οι φίλοι σας, επικοινωνήστε με κάποιον τοπικό φορέα ή με τη γραμμή για την πρόληψη της αυτοκτονίας (1018) τηςΚΛΙΜΑΚΑ, που θα σας προσφέρει επιπλέον υποστήριξη

Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΓΡΑΜΜΗ 1018 ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ  ΒΟΗΘΕΙΑ 

ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ 197 

ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΕΙΣΤΕ ΣΤΕΝΟΙ ΦΙΛΟΙ Ή ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ 

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ  :ΛΥΡΙΚΑ ΣΚΛΑΒΟΥΝΟΥ 

(από Βικηπαίδεια )

Η   Λυρίκα Σκλαβούνου γεννήθηκε το 1977 . Τελείωσε ψυχολογία , αλλά ακολουθεί το επάγγελμα του λογοτέχνη ,όπου την έχει κερδίσει κι έχει διακριθεί στο χώρο , έχοντας κερδίσει και σπουδαία βραβεία . Είναι η υπεύθυνη και δημιουργός της λογοτεχνικής ομάδας στο  facebook  «Logotexniko Symposio , την ομάδα Logotexniki Pythia , την ομάδα Ηγεσία  Τέχνης , την ομάδα Πολιτεία Τέχνης και το Ως Τέχνη  Ώρα Τέχνης κ.α  Είναι επίσης δημιουργός κι αρχισυντάκτρια του περιοδικού « ΑΝΑ … λόγος»   .

Περισσότερες πληροφορίες στο blog της .

https://choris-antigra-o.webnode.gr/